Moda Mutlu Son Masaj

Moda Mutlu Son Masaj Herodot’a göre: “Ülkenin yerlisi olan her kadın, hayatında bir kez de olsa Afrodit tapınağına gidip kendisini yabancı bir adama teslim etmeliydi.” Ancak bu görevi yerine getirdikten sonra oradan ayrılmalarına izin veriliyordu. Tapınaktaki manzara, kadınlar ve sürekli girip çıkan müşterilerle curcunalıydı. Zengin sınıflardan kadınlar, ortalıkta dolaşan düzinelerce müşteriyle örtülü arabaların içinde iş pişirirken, diğer kadınlar da yaya olarak ortalıkta arz-ı endam ediyorlardı. Erkeklerin toplanan kadınların arasından geçip seçebilmeleri için özel olarak dar yollar inşa ediliyordu.

“Kadın bir kez oturduğunda, kucağına bir erkek gümüş bir para atıp yatmak için onu dışarı götürene kadar evine gitmesine izin verilmez, ” diye devam ediyor Herodot. Çekici olanlar anında ayıklanırken, çirkinler bazen yıllarca tapınakta teşhir olunmaya zorlanıyordu. Kadınlar hizmetlerini sunduktan sonra tekrar yasaklar kapsamına alınıyordu. Babil’in çekici kadınları, kendileri kadar ayartıcı olmayan komşularına eş bulmada da yardımcı oluyorlardı. Yılda bir kez, evlenme yaşına gelmiş bütün kızlar, koca adaylarının karşısında açık arttırmaya çıkarılıyordu. Genellikle, sıkı bir pazarlıktan sonra, ilk olarak iyi ailelerin güzel kızları alınıyordu.

Moda Mutlu Son Masaj

Moda Mutlu Son Masaj “Eşinde güzel görünüm aramayan mütevazı erkekler daha az para verip çirkin kızları alırlardı.” Bütün güzel kadınlar satıldıktan sonra, mezatçı en çirkin kadının ayağa kalkmasını ister ve ardından onunla evlenmek için en az parayı kimin vermek istediğini sorardı. Böylece kadın asgari parayı veren kişiye satılırdı. Güzellerin satışından gelen parayla “çirkin veya biçimsiz kız kardeşlerinin çeyizi hazırlanıyordu”. Tapınak fahişelerini satın alma imkanı olmayan erkekler sık sık kalitesiz tavernalara ve şaraphanelere giderdi. Hem fahişeler hem de sahibeleri pasaklı çapulcu tayfası gibi görünürdü.

Meyhaneler genellikle kaçak haydutların saklanma yerleriydi ve Hammurabi oraları kontrol edebilmek için taverna merkezli fahişeliğe hiçbir kısıtlama getirmiyordu. Arka odada pazarlanan meyhane fahişeleri ancak vergileri çıkarabiliyordu. Eğer suçtan söz eden müşterilere kulak misafiri olup onları ihbar etmeyi başaramazlarsa, büyük para cezasına çarptırılıyorlardı. Katı kıyafet yasaları, hem fahişeleri aralıksız teşhir edebilme hem de hangi kadınların kiralanmaya müsait olduğunu açıklığa kavuşturma işlevlerini görüyordu.